Telstar

TELSTAR IS EVEN HOT IN NEDERLAND Echte voetballiefhebbers kan het niet zijn ontgaan, maar voor de anderen: er is een kansje dat Telstar na 47 jaar weer terugkeert in de Eredivisie van het voetbal in Nederland. Om het geheugen op te frissen, Telstar is een professionele voetbalclub uit Velsen, opgericht in 1963 en vernoemd naar een communicatiesatelliet die in die tijd net de ruimte in was geschoten. Toen was dat behoorlijk bijzonder, vandaar dat de voetbalclub die ontstond door een fusie van twee bestaande clubs VSV en Stormvogels. Lang dacht ik dat de naam Telstar was ontstaan dankzij de gelijknamige muziekuitgeverij – maar kennelijk heeft dat platenlabel de naam Telstar dus om dezelfde redenen als de voetbalclub bedacht. Voor de echt ouderen onder ons: Johnny Hoes was de oprichter van het platenlabel. Maar genoeg over muziek, we gaan weer terug naar het voetbal.

DE SMETTELOZE BROEKJES WAREN VROEGER FASCINEREND Voor degenen die mij al langer kennen; ik ben ook een fan van de voetbalclub Telstar. Ergens begonnen begin jaren 70, vanaf welk moment ik - eerst zo nu en dan en later vaker - wedstrijden van de plaatselijke voetbalclub bezocht. Het waren de shirtjes, broekjes en kousen van Telstar – helemaal wit, en toen alleen maar met een rugnummerbedrukking – die mij toen in verrukking brachten. Ik vond het ook als jongeling heel bijzonder om te zien welke spelers na de wedstrijd met een hagelwitte outfit het veld afliepen. Dus smetvrij, en dat kon niet anders betekenen dat zij geen enkele sliding tijdens de game hadden gemaakt of dat de bal het lichaam ergens had geraakt. Ik vond het fascinerend te zien dat vaak de helft van de Telstar spelers met zo ongeschonden kledij weer de kleedkamer in gingen. De namen van toen zoals Fred Bisschot, Fred André – toen kaal - , Paul van de Meeren – de keeper met geringe lengte -, Jos Jonker en Cees van Kooten – een bonk van een vent, die later zelfs het nationale elftal haalde - komen zo nu en dan boven drijven als ik een wedstrijd van Telstar op TV voor bij zie komen. De bijnaam voor de club ‘de witte leeuwen’ is dus niet verrassend. Ikd enk dat ik vooral zo onder de indruk was van de witte shirtjes, omdat ik zelf als middelmatig voetballertje mij slechts door harde tackles en slidings op het veld staande wist te houden en daardoor mijn kleren altijd vies en vuil in de tas moest proppen.

EEN ECHTE TRADITIONSVEREIN Telstar is een echte ‘traditionsverein’. Ik vind de Duitse benaming zo mooi klinken en de betekenis – een echte club met tradities – spreekt mij aan. Zo wordt de stand nog steeds – zoals vroeger – met rieten mandjes bijgehouden. Voor de thuisclub en de tegenstander worden het aantal doelpunten bijgehouden door de mandjes per doelpunt naar boven te hijsen. Gisteren had Telstar aan het einde van de game twee mandjes hangen en de tegenstander één. Gewonnen dus en naar de finale volgende week, waarin wordt gespeeld om een plaats in de Eredivisie. Heel spannend.

ECHTE MOOIE VOETBAL VERHALEN De avond van de wedstrijd was heel bijzonder, maar niet in de mooiste plaats omdat er weer mooie voetbalverhalen waren bijgekomen. Topschutter Youssef El Kachati vertelde dat - hij nadat hij van de coach te horen had gekregen dat hij zou worden gewisseld – toen maar besloot met een mooie dribbel een paar tegenstanders uit te spelen en vervolgens een medespeler de winnende goal te laten maken. En ja vervolgens werd hij dan wel uit het veld gehaald, omdat hij kennelijk al te veel stappen had gezet. Ja dat wordt allemaal door metingen van het voetballichaam aan de kant bijgehouden. Ja zo zie je de invloed van zelfspot. Echt heerlijk. Artificial intelligence in de sport. Maar het mooiste verhaal kwam van de uitblinkende doelman Roland Koeman. Zijn vader, de bondscoach zat glunderend op de tribune , echt als een trotse vader. Toen na afloop keeper Roland door de interviewer werd gevraagd waarom de bondscoach hem nog niet had geselecteerd voor het Nederlands elftal, antwoordde deze dat hij het al vaker bij zijn vader naar voren had gebracht, maar wel begreep dat hij nog meer uit de kast moet halen om zijn vader te overtuigen. Dit alles met een lach van oor tot oor en met een flinke dosis zelfspot. En ja, hij was inderdaad sinds het vorige jaar flink wat kilo’s afgevallen, dat had zeker geholpen. Dus wie weet. Los van de mooie reddingen gisteren valt keeper Ronald Koeman op door zijn fraaie traptechniek die doet denken aan zijn vader in diens voetbaltijd.

Al met al genoeg redenen om uit te kijken naar de finale volgende week. Ik schrijf deze blog maar alvast nu, want bij verlies is iedereen Telstar weer vergeten. Maar voor nu: hup hup hup!!!!!