Hij had een Indo kunnen zijn

HIJ HAD EEN INDO KUNNEN ZIJN - Kennen jullie dat gezegde ‘hij had een Indo kunnen zijn?’ Ik hoorde dat vroeger vaak thuis. En dat was altijd heel erg positief bedoeld over de persoon in kwestie. Toen ik het artikel over Farioli in de weekendbijlage van de NRC las, kwam dit direct bij mij naar boven. ‘Hij had een indo kunnen zijn.’

Zoals bekend, ben ik een Feyenoordsupporter in hart en nieren, maar ik heb respect voor iedereen en zeker voor tegenstanders die goed hun best doen om beter te voetballen dan mijn cluppie. Maar deze Farioli is – naar mijn mening - far way de sympathiekste trainer in Nederland van dit millennium.

Dit niet zozeer vanwege zijn filosofische background, maar meer omdat hij probeert zo eerlijk mogelijk naar voren te komen en het lijkt inderdaad alsof hij ook aandacht heeft voor mensen als individu, maar dan ook als onderdeel van het geheel. En ja, daar gaat het in het voetbal, en ook in het gewone leven om: geef de mens een plaats in het geheel en maak dat die mens zich ook gezien voelt.

Natuurlijk toont Farioli zich een harde werker – ja wie vindt dat niet een goede karaktertrek in Nederland – en des te meer vind ik het jammer, dat hij zo becommentarieerd werd om het feit, dat hij naar alle waarschijnlijk niet bij de geboorte van zijn kind kan zijn. Omdat zijn werk hier prevaleert.

Nou ja. Alsof er geen mannen zijn, die maar al te graag een smoes bedenken om niet bij de geboorte van hun kind aanwezig te zijn. In al die jaren dat ik in voetbalstadions een wedstrijd keek, werd maar al te vaak door de stadionspeaker omgeroepen ‘wil de heer … zo snel mogelijk naar huis komen’. Het hele stadion wist dan hoe laat het was en de toekomstige vader werd dan met luid gejuich het stadion uitgeluid. En waarschijnlijk treft deze man dan thuisgekomen een huilend kind in de gelukkige armen van zijn vrouw aan. Iedereen blij.

En ja, als ik zelf een smoes had gehad om niet bij de geboorte van mijn kinderen aanwezig te hoeven zijn, had ik die met beide handen aangegrepen. Ik kan namelijk niet tegen bloed. En val direct flauw bij het zien van die verschrikkelijke substantie. Ja ik was er wel, maar volgens mij maakt een aanwezigheid bij een geboorte niet uit om later een goede vader te zijn of een slechte vader.

Ik denk dat mijn kinderen mij niet beoordelen aan de hand van het feit of ik wel of niet bij hun geboorte ben geweest. En of je wel of niet bij hun bevalling ben geweest doet volgens mij niet ter zake. En ik ken geen enkele vrouw die niet van zichzelf vindt dat zij het beste het kind kan opvoeden, daar hebben ze echt geen man voor nodig.

Maar goed, om terug te komen op dit artikel over Farioli: hij heeft echt mijn hart veroverd met zijn opmerking dat hij bij tegenslag het liefst droge pasta met wat Parmezaanse kaas eet om een verdriet of teleurstelling te verwerken. Dat heb ik nou ook het liefst. Ik eet dan droge rijst met wat gebakken uitjes of sambal, maar verder geen poespas. En dan kom ik er mentaal weer snel bovenop, wat er ook gebeurd is. Ik denk dat Nederlanders ook zo’n eet reactie hebben, maar wat ze dan aan eenvoudige kost eten, weet ik alleen niet. Maar zelf vind ik een beetje droge rijst een boost voor de ziel.

Ik was laatst op vakantie in Indonesië en tot mijn verbazing werd in het hotel waarin ontbijt was bij de reservering was inbegrepen, ’s ochtends geen rijst geserveerd. Het waren allemaal lieve mensen en het fruit kwam uit hun eigen tuin, dus over de kwaliteit en service geen kwaad woord. En er was inderdaad geen rijstsawa in velden of wegen te bekennen, maar de geserveerde broodjes bij het ontbijt vond ik wel heel erg bijzonder, dat had ik nog nooit meegemaakt daar.

Maar misschien had ik er gewoon om moeten vragen. Ik was gewoon te verbouwereerd geweest. Verder hele lieve mensen. En ik heb daar heerlijk kunnen nadenken over het leven en genieten en een beetje kunnen schrijven over wat je al zo daar meemaakt. Maar Farioli wordt volgens mij een toptrainer. Ik ben nu al benieuwd wat zijn volgende stap is na Ajax.

nrc.nl

Ajax-coach Francesco Farioli: ‘Ik ben vooral bezig niet te falen’

Voetbal: Ajax-coach Francesco Farioli is al vijftien jaar obsessief met zijn vak bezig. Toch voelt hij zich nog altijd een outsider in het voetbal. „De realiteit van dit vak: over twee, drie weken kan het al voorbij zijn.”